Saidi kao plesni stil u školi orijentalnog (trbušnog) plesa Aruena predstavlja foklorni stil koji dolazi iz gornjeg Egipta, tačnije iz regiona Said, koji se prostire duž reke Nil. Ljudi Saida su istorijski bili poljoprivrednici (poznati kao fellahin), međutim, zbog industrijalizacije sada čine sloj radničke klase.
Saidi muzika za orijentalni (trbušni) ples je izuzetno markantna. Sastoji se od malog broja instrumenata, koji se veoma razlikuju od onih koji se koriste prilikom izvođenja raks šargi ili raks beledi muzike i to su mizmar (proizvodi prodoran zvuk, nalikuje oboi), rabab (preteča današnje violine) i razne udaraljke.
Karakterističan ritam za ovu muziku naziva se saidi ritam i glasi: dumtak dum dum tak ili dumtak dum dum dum tak.
Dum su dublji i niži tonovi, interpretiraju se pokretima na dole. Tak su viši tonovi, interpretiraju se pokretima na gore. Ovaj ritam je posebno izražen na početku saidi kompozicije ili na prelazu između dve celine saidi pesme. Takođe, može se javljati u beledi, šabi ili raks šargi pesmama.
Saidi ples je izuzetno energičan, veseo, razigran i skakutav. Obuhvata korake i kombinacije koje su karakteristične isključivo za saidi. Ukoliko se koriste koraci iz modernog i klasičnog plesa, uglavnom su modifikovani i prilagođeni ovom plesnom stilu. Akcentovan je rad nogama (poskakivanjem i cupkanjem), a pokreti kukova i grudi su manje izraženi (hip drop je glavni pokret kukovima).
Tokom 60-ih godina prošlog veka pripadnici plesnih trupa Khomeyya i Reda su obilazili Egipat prikupljajući korake i kombinacije iz različitih regiona i gradova, intervjuišući lokalne plesače i na taj način su stvorili saidi plesni stil koji se danas izvodi na sceni.
Saidi orijentalni (trbušni) ples se može izvoditi sa ili bez štapa. Ples sa štapom se naziva raks al asaja (Raks al Assaya) i izveden je iz tahtib takmičenja (borilačka veština sa teškim štapovima). Danas je tahtib stilizovan, izvodi se uz saidi muziku i predstavlja borbu dva muškarca sa štapovima koji kroz igru pokušavaju da nadmudre jedan drugog.
Raks al asaja mogu izvoditi i muškarci i žene. Muškarci plešu sa dugačkim, pravim i teškim štapom. Njihov ples je muževan i folklorni pokreti izuzetno dolaze do izražaja.
Ženski ples sa štapom je elegantniji, graciozniji i one samo lagano imitiraju tahtib. Koriste lakši, tanji i ukrašeniji štap koji ima kukicu na jednom kraju. Njihov kostim je sličan beledi haljini.

Ženski asaja orijentalni (trbušni) ples podrazumeva korišćenje većeg spektra koraka koji su karakteristični za druge plesne stilove. Iskričav je i predstavlja žensku verziju muškog plesa prilagođenog za scenu. Delom je nastao i kao ismevanje muškog plesa.
U školi orijentalnog (trbušnog) plesa Aruena saidi se izučava tokom druge godine pohađanja časova. Prvenstveno se uči ženski raks al asaja, rade se osnovne kombinacije, dok štap ostaje u obe ruke. Okretanje štapa se radi na trećoj godini pohađanja časova, kada se uči i dinamična koreografija, shodno opštem plesnom nivou za taj period.

Autor: Inessa Šesterikov Milićević