Ruke u orijentalnom (trbušnom) plesu predstavljaju zasebnu celinu u okviru ramenog pojasa, koje pružaju širok spektar koraka počev od koraka sa dlanovima, preko raznovrsnih putanja i krugova celim rukama do koraka snake arms, najpoznatijeg koraka sa rukama. Ruke se mogu kretati pojedinačno i sinhronizovano, a dlanovi u kružnim ili talasastim pokretima.
Osnovni stav ruku u orijentalnom (trbušnom) plesu su raširene ruke sa strane sa blagim padom od ramena prema laktu, dakle, ne širimo ruke pravo kao "krila od aviona". Dlanovi imaju osnovni položaj kao u baletu (palac i srednji prst su spojeni). Ukoliko ne znate šta da "radite" sa rukama ako zauzmete ovaj položaj nećete pogrešiti. Ono što je karakteristično za ruke u plesnom smislu jeste da one uvek služe da ukrase, upotpune i naglase neke druge korake koji se izvode kukovima ili abdomenom. Uopšteno, svaki korak koji nije korak rukama ima svoj položaj ruku koji ga krasi i naglašava, mada neretko možete videti da plesačice veoma spore delove pesme prate samo rukama ili početak pesme plešu samo rukama stvarajući kratak uvod za nastup. Na početnom nivou u školi orijentalnog (trbušnog) plesa Aruena se pored osnovnog stava ruku rade i razni položaji koji su vezani za ostale korake. Dakle, na početnom nivou ruke su prilično pozicionirane i cilj je da se kod polaznica razvije automatizam između koraka i položaja ruku i kako se prelazi iz jednog u drugi korak, tako i ruke menjaju položaj. U početku je za ovo potreban mentalni napor i koncentracija, a kasnije se ovakve promene postižu sa lakoćom.
Sledeća etapa je "oslobađanje" ruku iz prethodno opisanog okvira, što ne znači da sada zaboravljamo naučene pozicije već se ne ograničavamo samo na te pozicije i dozvoljavamo sebi da ruke "šetaju" i menjaju položaj dok izvodimo određeni korak, prelazi između pozicija su suptilniji i ukrašeniji, nisu više puka promena položaja. Drugim rečima, plesačica mora biti toliko sigurna u svoj ples da postiže da joj ruke prirodno prate pokrete tela oslikavajući mekoću, pri čemu usled unutrašnjeg doživljaja muzike ona nema neku svest o sopstvenim rukama u datom trenutku.
Ruke su, po mom mišljenju, najteže savladiv segment ovog plesa, po rukama se može prepoznati koliko se neko bavi orijentalnim (trbušnim) plesom, čak i ako je talentovan usled čeka tehnički brzo napreduje, ruke su te koje najkasnije primaju suptilnost i eleganciju tokom izvođenja (izuzimamo slučaj kada se osoba prethodno bavila na primer baletom). Osvrnimo se na prethodni pasus, prilikom izvođenja svih ostalih koraka podrazumevamo da se ruke samostalno i nezavisno pokreću ukrašavajući naš ples, ovo vrlo često znači da se ruke kreću dosta sporije ili u drugom smeru u odnosu na kukove na primer, da li možete i sami da zaključite koliko je težak ovaj zadatak? Dokle god plesačica razmišlja i o rukama i o ostalim koracima ruke će biti ukočene i neće izgledati prirodno, za ovo su potrebne godine vežbe i plesne prakse. Vrlo često me učenice pitaju šta nije u redu sa njihovim rukama, na šta ja odgovorim da je sve u redu, a onda one kažu da dok plešu imaju osećaj "da im ruke vise u vazduhu" i da ne znaju šta da rade sa njima. Ovaj osećaj je potpuno prirodan i normalan i potrebno je najmanje godinu dana da se ruke bar malo opuste.
Kada plesačica jednom postigne gracioznost, eleganciju i mekoću ruku one počinju da preuzimaju jednu malo drugačiju ulogu nego što su imale do tada. Ruke sada predstavljaju glavno sredstvo ekspresije, govora tela i izražavanja osećanja. Upravo su ruke produžatak našek unutrašnjeg doživljaja muzike i omogućavaju nam da sopstvena osećanja prenesemo na publiku i podelimo ih sa njom. Zajedno sa facijalnom mimikom ruke predstavljaju naš jezik i sve ono što nas definiše u plesnom smislu, ruke našem plesu daju boju, ukus i miris, one su onaj pikantan začin koji naš ples izdvaja i čini ga individualnim u moru pokreta i različitih plesnih stilova. Nikada ne zapostavite ruke i rad na njima, pronađite sopstvene putanje i prelaze, pustite da vaše ruke zaplivaju po površini melodije tu i tamo praveći talase, padove i skokove. Prepustite se muzici, a ruke će na vaše iznenađenje same ispričati orijentalnu bajku koja je u vama.

Autor: Inessa Šesterikov Milićević