Veliko ime egipatske plesne scene kao i sve zasluge za osnivanje orijentalnog (trbušnog) plesa, kakav se danas izvodi na sceni, pripadaju ženi po imenu Badia Masabni. Badia je rođena 1884. godine u Damasku u Libanu, koji je u to vreme još uvek bio deo Sirije. Početkom dvadesetog veka se seli u Egipat gde u Kairu 1926. godine otvara prvi egipatski muzički kabare pod nazivom "Opera kazino" (to je bio zvanični naziv, međutim bio je poznat i kao "Kazino Badia" i kao "Madam Badijin kazino"). Kazino je otvoren po uzoru na evropske kabaree u cilju privlačenja što većeg broja posetilaca i turista sa zapada. U programu kazina je pored zabave kao što su pevanje i ples bile zastupljene i komedije kao i mađioničarske predstave.
U to vreme se orijentalni (trbušni) ples uglavnom nije izvodio javno na sceni već na verskim ritualima, svadbama ili proslavama između žena u privatnom ambijentu, zbog čega se Badia suočila sa problemom kako da narodni, "koreografski neoblikovan" ples prilagodi za scensko izvođenje. U pokušaju da reši ovaj problem dobija ideju da igračima "oslobodi ruke" tj. da uvede putanje rukama u krugovima kao i meko i talasasto kretanje ruku što je danas poznato kao korak "snake arms", samim tim su igrači počeli da koriste više scenskog prostora oko sebe, dalje, uvođenjem koreografija uspeva da maksimalno iskoristi scenski prostor pokrivajući celu scenu, što je značajno doprinelo lepom vizuelnom efektu u oku posmatrača. Inspiraciju za dvodelne kostime za orijentalni (trbušni) ples dobija iz holivudskih filmova.
Jedna od njenih najvećih i najvažnijih ideja je angažovanje obrazovanih klasičnih muzičara u cilju obogaćenja tradicionalne muzike za orijentalni (trbušni) ples, gde pored uobičejenih tradicionalnih instrumenata (udaraljke većim delom) uvodi violinu, čelo, oud i harmoniku usled čega kompozicije postaju složenije, što je postalo i uslov za razvoj plesnih koraka koji su morali da isprate ovakvu bogatu i "slojevitu" muziku. U cilju razvoja plesnih koraka angažuje koreografe sa zapada (Isak Dikson, Robi Robinson, Hristo Javašev) koji uvode u tradicionalni orijentalni (trbušni) ples elemente drugih plesnih formi kao što su balet i balrum ples. Zajedno sa velikim koreografom Ibrahimom Akif definiše korake kao što su krugovi (rotacije), osmice i razna talasanja i time udara kamen temeljac svega što znamo iz tehnike orijentalnog (trbušnog) plesa!
Prema rečima Ibrahima Akifa, iako su grupni nastupi bili koreografski osmišljeni, većina solo izvođača su improvizovali, plesačica Naima Akef je prva solistkinja koja je u potpunosti izvodila koreografije koje je pripremala unapred, što je kasnije postala praksa svih egipatskih plesača.
Termin "Raks shargi" je prvi put počeo da se koristi za vreme okupacije Egipta od strane evropskih sila, u prevodu znaci orijentalni ples ili istočni ples, dok je termin "Raks baladi" korišćen za označavanje maternjeg tj. lokalnog plesa i za razlikovanje od drugih neistočnjačkih plesova. U vreme Badie Masabni noćna verzije raks baladija se zvala "Raks el havanim" što u prevodu znači "ples dame", ovaj naziv je proistekao iz činjenice da su plesačice koje su plesale u Badijinom kazinu oponašale stil plesa kojim su plesale žene viših klasnih slojeva u Egiptu. Razlog ovome je bio tip klijentele Badijinog kazina, koju su predstavljali pripadnici viših staleža kao i ljudi od ugleda i uticaja. Karakteristike ovog plesnog stila su gracioznost, prefinjenost, suptilnost i uzdržanost.
Putem Madam Badijinog kazina su lansirani ne samo mnogi talentovani plesači (Samia Gamal, Tahia Karioka) već i muzičari kao što su Farid el Atrache i Muhamed Abdel Wahab, koji su sarađivali sa njom i takođe ostali upamćeni kao veliki izvođači arapske muzike, čije se pesme i danas izvode i pevaju u modernijim aranžmanima.
Badia Masabni je tokom Drugog svetskog rata bila na Hitlerovoj listi nepoželjnih zbog izvođenja parodije na Hitlerov račun u njenom kazinu. Planirao je da je ukloni odmah pošto zauzme Kairo, međutim na njenu sreću Nemci nikada nisu okupirali Kairo.
Danas niko ne poriče da je Badia Masabni ostavila dubok uticaj na razvoj modernog orijentalnog (trbušnog) plesa, međutim ne slažu se svi da li je taj uticaj bio pozitivan ili negativan. Prema jednom stanovištu ona je unapredila ovaj ples izdigavši ga na scenski nivo, formirajući novu plesnu formu i omogućivši mu dalji razvoj, dok je prema drugom stanovištu ona uticala na degradaciju originalnog tradicionalnog orijentalnog (trbušnog) plesa učinivši ga seksualno sugestivnim i smeštajući ga u noćne klubove, što ga je učinilo moralno neprihvatljivim. U svakom slučaju teško je zamisliti razvojni put modernog orijentalnog (trbušnog) plesa bez Badie Masabni!

Autor: Inessa Šesterikov Milićević u obradi literature i raznih izvora sa Interneta.